Ἀτλαντιδισμός | Πάνος Κουτρουμπούσης, 1997
Francesco Clemente, Map of What is Effortless, 1978
Ἡ Ἀρρώστεια που δεν Ἔχει Γιατρειά
Ἦταν κάποτε ἕνας νέος ὅπου ἡ χῆρα μάνα του, μολονότι φτωχοί, τον εἶχε καλομαθημένον και τούκαμε ὅλα τα χατίρια ξοδεύοντας την σύνταξη ὅπου ἐλάμβανε ἀπο το Δημόσιον δια τον ἄντρα της ὅπου ἦταν δικαστικός πριν ἀποθάνει και ἀκόμη και δουλεύοντας κιόλας η ἴδια ενω ο προκομένος ο γυιος κάθε ἐργασία που ἐτύχαινε μετά απο ὀλίγον καιρόν τα ἐκατάφερνε και σταματοῦσε να ἐργάζεται. Ἔτσι η μητέρα του εἶδε κι ἀπόειδε και τότε ἐκάλεσε ἕναν ἱατρόν συγγενην που αφου του ἔκανε του κανακάρη ὁρισμένες ἐνέσεις στο μποῦτι κατάλαβε τι ἐσυνέβαινε και εἶπε και στην ἄμοιρη
γυναίκα πως δυστυχῶς δεν ἔφταιγε και ο νέος καθότι εἶχε ἀνίατον νόσημα ὅπου τυχαίνει καμιά φορά και αυτό ὀνομάζεται Ἀτλαντιδισμός, δηλαδή απο τον μῦθο της ἡπείρου Ἀτλαντίδος που ἔχει πολλη φαντασία και ὅποιος το παθαίνει κυνηγάει ἄπιαστα πουλιά και κάτι τον τρώει μέσα του μέχρι του Τάφου. Γι’ αυτό της εἶπε να κυττάξει να βολευτοῦνε ὅπως μπορούνε γιατί εδώ η Ἐπιστήμη σηκώνει τα χέρια της.
Πάνος Κουτρουμπούσης, H ταβέρνα του Ζολᾶ, 1997
Πάνος Κουτρουμπούσης, Ουρανομάγος, 1967
συλλογή Δάκη Ιωάννου
*
Ο Πύργος έστεκε σιωπηλός όπως πάντα, το περίγραμμά του είχε αρχίσει να σβήνει, ποτέ ως τώρα δεν είχε δει ο Κ. κάποια ένδειξη ζωής εκεί πάνω, ίσως και να 'ταν αδύνατο να διακρίνει κάτι από τόσο μακριά, όμως τα μάτια του λαχταρούσαν να δουν και δε συμβιβάζονταν με τούτη την ακινησία. Όταν ο Κ. κοίταζε τον Πύργο, είχε συχνά την εντύπωση ότι παρατηρούσε κάποιον που καθόταν εκεί πάνω ήρεμος και ατένιζε μπροστά του, όχι βυθισμένος σε σκέψεις και απομονωμένος απ' όλα γύρω του, αλλά ελεύθερος και ατάραχος, σα να ήταν ολομόναχος και να μην τον κοίταζε κανένας, κι όμως, θα πρέπει οπωσδήποτε να ένιωθε ότι τον παρακολουθούν, ωστόσο τίποτα δεν τάραζε τη γαλήνη του, και πράγματι – δεν ήξερες αν αυτό ήταν η αιτία ή το αποτέλεσμα- το βλέμμα του παρατηρητή δεν μπορούσε να μείνει καρφωμένο επάνω του, αλλά γλιστρούσε μακριά.
Φραντς Κάφκα / Ο Πύργος , μτφ. Βασίλης Πατέρας
–
Απέτυχα στα πάντα.
Όπως δεν είχα κανένα σκοπό,
ίσως τα πάντα δεν ήταν τίποτα.
Η εκπαίδευση που μου έδωσαν,
κατέβηκα από αυτήν
από το πίσω παράθυρο του σπιτιού.
Πήγα μέχρι τα χωράφια με μεγάλα σχέδια,
αλλά εκεί συνάντησα μονάχα χόρτα και δέντρα,
κι' όταν υπήρχαν άνθρωποι ήταν ίδιοι με τους άλλους.
Φεύγω απ΄το παράθυρο, κάθομαι σε μια καρέκλα.
Τι θα μπορούσα να σκέφτομαι τώρα;
Άλβαρο ντε Κάμπος/ Κατάστημα ψιλικών
[απόσπασμα] μτφρ. Μαρία Παπαδήμα
–
Όταν οι άνθρωποι χάσουν την δύναμη της μυθοποιΐας θ' αναγκαστούν να κατασκευάσουν ένα ηλεκτρικό μηχάνημα – Ποιητή που σκοπός του θα είναι να αναλάβει την μετάδοση των παληών αρχέτυπων και συμβόλων και την ανασύνθεσή τους για δημιουργία νέων Μύθων για την ανθρωπότητα. Και τ' όνομά του θα είναι σίγουρα Μυθογράφος.
Πάνος Κουτρουμπούσης
.
Α’ΑΝΤΙΦΑΣΗ
Το μοναδικό παιδί στον κόσμο ειν΄εκείνο που διαψεύδει συνεχώς και με κάθε τρόπο την ελπίδα που έχει στηρίξει σ’αυτό η ανθρωπότητα. Κάθε πρωί, σηκώνεται κι αρχίζει να χτίζει έναν κόσμο χειρότερο απ’ τον πραγματικό, και κάθε πρωί, ο καινούριος κόσμος του είναι χειρότερος απ’ τον κόσμο της προηγούμενης μέρας, που κάθε φορά ήταν όλο και χειρότερος απ’ τον πραγματικό. Του δίνει τόση χαρά αυτό που κάνει, το ενθουσιάζει τόσο πολύ, γελάει τόσο πολύ με τα καθημερινά του απροσδόκητα και λαμπρά αποτελέσματα, ώστε δε φοβάται μην εξαντληθεί καμμιά μέρα η απύθμενη μαύρη φαντασία του. Είναι το μοναδικό παιδί στον κόσμο επειδή διαψεύδει τις ελπίδες που στηρίζει σ’αυτό ο κόσμος. Και το παιδί θα γίνει πιό παιδί από κάθε άλλη φορά όταν ο χειρότερος κόσμος, που θα έχει χτίσει, θα αντικαταστήσει τον πραγματικό σε όλη του την έκταση. Τότε δε θα είναι πια παιδί γιατί θα έχει εκπληρώσει τον μοναδικό προορισμό του.
Δημήτρης Δημητριάδης /εισαγωγή–Κατάλογοι.2
.
Υπάρχει μια ιδιαίτερα απεχθής και απελπιστικά κοινή ασθένεια που λέγεται παρωπιδισμός και που προκαλεί τόσα κακά που θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω πάνω στον κατάλογο ασθενειών του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας.
Ο παρωπιδισμός είναι μια ασθένεια όπου η αντίληψη περιορίζεται από την άγνοια και διαστρεβλώνεται από τα συμφέροντα. Προκαλείται από ένα μύκητα του οπτικού, που πολλαπλασιάζεται όταν ο εγκέφαλος είναι λιγότερο δραστήριος από τον εγωισμό. Παρουσιάζει επιπλοκές όταν εκτίθεται στην πολιτική.
Όταν μια καλή ιδέα υποχρεώνεται να περάσει μέσα απ΄τα φίλτρα και τα κομπρεσέρ ενός κοινού παρωπιδισμού, όχι μόνο βγαίνει σε μειωμένη κλίμακα και αξία, αλλά η καινούργια δειγματική της υπόσταση φέρνει το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα από ‘κείνο για το οποίο δημιουργήθηκε.
Τομ Ρόμπινς – Ο Τρυποκάρυδος
.