On the set of Pierrot le fou | Jean Luc Godard (1965)
Ferdinard, Marianne: I can never have a real conversation with you. You never have ideas, only feelings. That’s not true. There are ideas in feelings.
Ferdinard, Marianne: Why do you look so sad? Because you speak to me in words and I look at you with feelings.
Pierrot le fou (1965) Director: Jean-Luc Godard Stars: Jean-Paul Belmondo, Anna Karina
Ma ligne de chance (Anna Karina / Jean-Paul Belmondo)
Jean-Paul Belmondo, Anna Karina and Jean-Luc Godard on the set of Pierrot le Fou, 1965
Anna Karina and Jean-Luc Godard on the set of Pierrot, le fou, 1965 / Jean-Luc Godard applies fake blood to Anna’s forehead, 1965
Jean-Paul Belmondo, Anna Karina and Jean-Luc Godard on the set of Pierrot, le fou, 1965
Jean-Paul Belmondo, Anna Karina and Jean-Luc Godard on the set of Pierrot, le fou, 1965
Jean-Paul Belmondo, Anna Karina and Jean-Luc Godard on the set of Pierrot, le fou, 1965
Άννα Αχμάτοβα . Ποίημα δίχως ήρωα [1940 – 1962]
Ερανίσματα
Μτφ: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
Αφιέρωση
27 Δεκεμβρίου 1940
Βσ. Κ.
………………………………..
… κι αφού είχα έλλειψη χαρτιού
Στο πρόχειρο τετράδιό σου γράφω.
Μια λέξη ξένη φαίνεται,
Σαν κάποτε μια του χιονιού νιφάδα,
Και λιώνει αθώα και γλυκά πάνω στο χέρι.
Κι οι μαύρες τʼ Αντίνοου βλεφαρίδες
άξαφνα σηκωθήκαν – κιʼ εκεί
ένας πράσινος καπνός,
Φυσά ένα αεράκι γνώριμο…
Μην είναι η θάλασσα;
Όχι, πάνω στους τάφους μόνο τα φύλλα
Δέντρων κωνοφόρων είναι και η σαπίλα των ριζών
Ολοένα και πιο κοντά, πιο κοντά ….
Marche funebre …
Σοπέν…
Νύχτα. Σπίτι στη Φοντάνα
Αφιέρωση δεύτερη
Ο.Σ.
Εσύ είσαι Αράχνη – Ψυχή
Που με ασπρόμαυρη βεντάλια
Αέρα μου κάνεις σκυμμένη πάνω μου.
Μυστικά θέλεις να μου πεις
Πως πέρασε το Καλοκαίρι
Και περιμένεις την επόμενη άνοιξη.
Μην μου υπαγορεύεις, τʼ ακούω κι εγώ:
Μια βροχή ζεστή χτυπάει τη στέγη,
Ψίθυρους ακούω από τον κισσό.
Κάποιος μικρός αποφάσισε να ζήσει
Πρασίνισε, φούντωσε, προσπάθησε
Αύριο σε νέο αστραφτερό αντίσκηνο
Θα κοιμηθώ –
μόνη, μονάχη με τον εαυτό μου.
Εκείνο που οι άνθρωποι άνοιξη ονομάζουν,
Εγώ το λέω μοναξιά.
Κοιμάμαι –
Και ονειρεύομαι τη νιότη μας,
Εκείνη, τη στιγμή που έφυγε
Στον ξύπνιο μου,
Αν θέλεις, στην δίνω να θυμάσαι,
Σα να ʽναι φλόγα καθαρή μέσα στη λάσπη,
σα γαλανθός στου μνήματος την άκρη.
25 Μαΐου 1945
Σπίτι στη Φοντάνα.
.