Το καθήκον της ευτυχίας | Henry de Montherlant, 1936

Είναι ένας άντρας, ο Γκαίτε, πού μίλησε για το «καθήκον της ευτυχίας». Και είναι πάλι ένας άντρας, ο Σταντάλ, πού έγραψε αυτήν την υπέροχη κουβέντα, πού μας οδηγεί πολύ μακριά ( εμπεριέχει μια ολόκληρη φιλοσοφία και μια ολόκληρη ηθική) : « Τίποτα στον κόσμο δεν σέβομαι τόσο όσο την ευτυχία». Αλλά αυτοί οι άντρες ήταν άντρες ανώτεροι, και, ακριβώς επειδή ξεφεύγουν απο τον μέσο αντρικό χαρακτήρα, σκέπτονται έτσι. Ο μέσος άντρας, βλέπει με καχυποψία εκείνον πού ομολογεί ότι σέβεται την ευτυχία. Όσο για το «καθήκον της ευτυχίας», έχει σε πείσμα του Γκαίτε, μαζί με την διατύπωση «ζω την ζωή μου», την χειρότερη φήμη.

< Jacques Henri Lartigue, My cousin Simone, 1913