Flick Review < The Fabulous World of Jules Verne | Karel Zeman (1958)

2
The+Fabulous+World+of+Jules+Verne

The Fabulous World of Jules Verne (Czech: Vynález zkázy, literally The Deadly Invention or An Invention for Destruction)
is a 1958 Czechoslovak adventure film directed by Karel Zeman.
Based on several works by Jules Verne, primarily his 1896 novel Facing the Flag, the film evokes the original illustrations
for Verne’s works by combining live actors with various forms of animation.

The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne
The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne%2B1
The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne%2B2
The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne%2B3
The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne%2B4
The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne%2B5
The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne%2B(1958)The%2BFabulous%2BWorld%2Bof%2BJules%2BVerne
 
 
 

2 thoughts on “Flick Review < The Fabulous World of Jules Verne | Karel Zeman (1958)

  1. The sea is everything. It covers seven tenths of the terrestrial globe. Its breath is pure and life-giving. It is an immense desert place where man is never lonely, for he senses the weaving of Creation on every hand. It is the physical embodiment of of a supernatural existence… For the sea is itself nothing but love and emotion. It is the Living Infinite, as one of your poets has said. Nature manifests herself in it, with her three kingdoms: mineral, vegetable and animal. The ocean is the reservoir of Nature.”

    Jules Verne / Twenty Thousand Leagues Under the Sea / 1870

    .

  2. Κάποτε με λέγανε Κώστα και πήγαινα συνέχεια σινεμά. Πήγα πάλι στο 20.000 Λεύγες Υπό τη Θάλασσα. Εκείνο το βράδυ που κάτι άλλαζε το σινεμά το λέγανε Καλό Σύμβουλο, στρογγυλό και βαθύ σαν πηγάδι. Η οθόνη τεντωμένη στον πάτο, έσκυβαν όλοι από τις πράσινες πολυθρόνες τους για να βλέπουνε το έργο στο βυθό. Όταν έγραψε THEENDόλοι μαζί κλαίγανε και χτυπούσανε τα πόδια τους ότι θέλουνε κι άλλο αλλιώς κι αυτό θα πήγαινε χαμένο. Εγώ όμως, κάτι μ’ έπιασε, σηκώθηκα κι ανέβηκα έξω. Έψαξα στο δρόμο αυτό που τότε τον λέγαμε χελωνότριχα την άκρη δηλαδή μιας κλωστής που άφηνε ο άνθρωπος πίσω του με το σημάδι του για να μπορεί να γυρίζει σιγά-σιγά στο σπίτι του το βράδυ. Δεν το έβρισκα. Έτσι άρχισα το περπάτημα στην τύχη. Πολύ δρόμος. Πολύ βρεμένες πατημασιές. Τις ακολούθησα κι έφτασα στην πόρτα του σπιτιού μου. Μπήκα μέσα και τι να δω! Από την πολυθρόνα μου έσταζε ο Κάπτεν Νέμο. «Γεια σου Κώστα» μου είπε και γελούσε θυμωμένα. «Πάλι σαχλαμαρίτσες πας κι έρχεσαι 20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα. Κάτσε λιγάκι ντε να σου δείξουμε τα κόλπα στο βυθό». «Χαίρετε» του είπα «αλλά ξέρετε δεν είμαι ο Κώστας» Έφυγε πολύ συγχισμένος απ’ αυτή τη δύσκολη θέση. Εγώ έμεινα και τα νερά στεγνώνανε. Σε λίγη ώρα δε με λέγανε Κώστα. Το σπίτι γινότανε ξένο σπίτι. Άνοιξα το παράθυρο και πήδηξα τρέχοντας από στέγη σε στέγη. Ύστερα από 20.000 μέρες που με είχανε βάλει κάτω με πείσανε πως από τώρα θα μένει εδώ μία Μαρία.

    Μαρία Μήτσορα / Πρώτη μέρα έξω / Άννα, να ένα άλλο / 1978

    .

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *