Έμμα | Jane Austen (1815)

“I have been so busy managing everyone else’s heart, I do not know my own.”

Jane Austen, Emma, 1815

.

”Η Έμμα συνέχισε να μη διατηρεί καμιά αμφιβολία για το ότι ήταν ερωτευμένη. Μόνον ως ποιο σημείο δεν ήταν σίγουρη. Στην αρχή νόμιζε ότι ήταν πάρα πολύ. Κατόπιν ελάχιστα.
…Δεν της έφτασε ούτε η υπόλοιπη μέρα ούτε η επόμενη νύχτα για να ταχτοποιήσει τις σκέψεις της. Είχε χαθεί μέσα στη σύγχυση όλων όσα είχαν εισβάλει στο μυαλό της…Άλλοτε καθόταν ασάλευτη σ’ ένα  μέρος, άλλοτε περιφερόταν, πότε μες στο δωμάτιο της, πότε στους θάμνους – όπου κι αν πήγαινε, όποια στάση κι αν έπαιρνε, καταλάβαινε πως είχε ενεργήσει εντελώς άτσαλα, ότι είχε υποταχθεί σε άλλους σε πολύ ταπεινωτικό βαθμό, ότι είχε υποταχθεί στον εαυτό της σε βαθμό ακόμα ταπεινότερο…Η πρώτη προσπάθεια ήταν να καταλάβει, απόλυτα να καταλάβει, τα αισθήματα της δικής της καρδιάς…Ντρεπόταν για ό,τι ένιωθε, εκτός απ’ αυτό που την έκανε να νιώθει η αποκάλυψη της…η αγάπη της για τον κύριο Νάιτλυ. Κάθε άλλη σκέψη την αηδίαζε.
Με απαράδεκτη ματαιοδοξία είχε πιστέψει ότι κατέχει τα μυστικά των αισθημάτων των άλλων, με ασυγχώρετη αλαζονεία εννοούσε ν’ αποφασίζει για τη μοίρα των άλλων…
-Έμμα, εκείνο που φοβάμαι είναι μια λέξη…Την κοίταξε σοβαρά για να δει τι επίδραση θα είχε πάνω της η ερώτηση και η έκφραση των ματιών του την παρέλυε…Η Έμμα ήταν σχεδόν έτοιμη να καταρρεύσει κάτω από τη συγκίνηση της στιγμής. Ο φόβος μήπως ξυπνήσει απ’ το ευτυχισμένο εκείνο όνειρο ήταν, ίσως, ό,τι αισθανόταν εντονότερα.”