Human chess / Σκάκι | Νικόλαος Κάλας, 1977
Human chess, Saint Petersburg, Russia 1924
Σκάκι
Ένας κόσμος-ένας κόσμος τετράγωνος ο κόσμος μου.
Στις απλοποιημένες του διαστάσεις χαρακώνονται οι ορίζοντες των
ημερών, της ισονυκτίας η αντιθετική επιφάνεια.
Όλα τα εγκλήματα της ζωής-πανουργίες φόνοι-ξαναζούν απάνου
στο σιντέφι και στον όνυχα όπου επίπονα γλιστρούν άκαρδου
νου τα φιλντισένια σύμβολα τα είδωλα από κοράλλι.
Ο δρόμος τους, οι επικίνδυνοι σταθμοί των, οι απογοητεύσεις και
τα λάφυρα-χαρές γι αυτό που ήτανε καρδιά.
Τώρα με του χεριού τη σπάνια κίνηση να περιπλέξει το ξερό
παιχνίδι.
Το αίμα που κυλάει, οι βιασμοί, ό,τι κρυφό έχει η ψυχή, δε διακρίνεται
στις αυστηρές του μεταβολές.
Όσοι όμως ξέρουν τους κανονισμούς, στο κάτοπτρο βλέπουν τις
φρικτές εικόνες που δύο παίκτες κλείσανε σ’ εβένινο πλαίσιο
και προσπαθούν με λιτές κούκλες να σκεπάσουν.
Νικόλαος Κάλας (Νικήτας Ράντος)
Οδός Νικήτα Ράντου, 1977
Σκεφτείτε το παιχνίδι του σκακιού. Σήμερα το λέμε παιχνίδι. Υποθέστε, ωστόσο, ότι οι πόλεμοι διεξάγονταν σε πεδία τα οποία είχαν μορφή σκακιέρας και όποιος ερχόταν ματ έχανε τον πόλεμο. Τότε οι αξιωματικοί θα έσκυβαν πάνω από τις σκακιέρες, όπως ακριβώς σκύβουν σήμερα πάνω από τους χάρτες των επιχειρήσεων. Τότε το σκάκι δεν θα ήταν πια παιχνίδι· θα ήταν μια σοβαρή υπόθεση.
Ludwig Wittgenstein / μτφ. Κωστής Μ. Κωβαίος
.