Ένας ναρκοθετημένος κόσμος | Gilbert Lascault, 1975

.

Ακόμα. Θα προχωρούσες μόνος σ’ ένα μαυρόασπρο κι επίπεδο τοπίο. Θα περπατούσες πάνω στην απέραντη σελίδα ενός ανοιχτού βιβλίου. Εάν επιθυμούσες ν΄αποκρυπτογραφήσεις αυτό που θα γραφόταν κάτω από τα βήματα σου, θα έπρεπε να περπατάς περίπου δύο εβδομάδες, ώσπου να διασχίσεις το άνετο μαύρο μονοπάτι που φτιάχνει το κάθε γράμμα. Αυτή όμως η απασχόληση θα σου φαινόταν μάταιη. Θα έτρωγες τα υπολείμματα γόμας, που έχουν σκορπίσει σ΄ολόκληρη τη σελίδα. Θα είχαν τη γεύση του μάνγκο. Δίπλα ακριβώς από μία υπογεγραμμένη, τη μοναδική ίσως της σελίδας, θα ξεκινούσε απαλά ένας διάδρομος κατά μήκος του βιβλίου· τα τοιχώματά του θα γίνονταν πότε σκοτεινά, πότε πελιδνά και θα έπαιρναν τη μυρωδιά της μελάνης και του χρησιμοποιημένου πανιού. Ξαφνικά ο διάδρομος θα σχιζόταν στα δυό. Θα βρισκόσουν αντιμέτωπος μ΄ένα πελώριο έντομο, πού ροκανίζει το χαρτί. Κι αυτό θα σε κατάπινε, χωρίς καν να σε πάρει είδηση.

Gilbert Lascault, Ένας ναρκοθετημένος κόσμος  (Un monde miné), 1975