Ώρες / Αφασίες / Ποίηση / Άλλες υποθέσεις / Νύχτωμα | Αριστοτέλης Νικολαΐδης, 1922-96
Ώρες
Ώρες ατέλειωτες
για μια γραμμή
μια λέξη προσπαθώντας ν’ αναδύσεις
μέσ’ απ’ την χρήση της,
απ’ το μηδέν
ώσπου να βρεις τη μυστική δομή της.
Ώρες ατέλειωτες για την μορφή
που δεν μπορείς ποτέ να καθρεπτίσεις
διασπώντας τον πυρήνα των πραγμάτων
στο πυρ το εξώτερο της ποίησης.
1960/66
Αφασίες
Να δεις αυτό που δεν πρέπει να δεις
ν’ ακούσεις τούτο που δεν πρέπει ν ακούσεις
να πεις αυτό που δεν πρέπει να πεις
φθάνοντας έτσι στον λαβυρινθο της γλώσσας
όταν δεν βλέπεις , δεν καταλαβαίνεις τίποτε
παίζοντας τάχα, ενώ είσαι αυτό
το περιττό σημείο του παιχνιδιού.
Ποίηση
Ποίηση: τρόπος ανέκκλητος να λες
μ’ όσο το δυνατόν πιο λίγες λέξεις
αυτό που θά ’θελες να πεις.
Η ποίηση τούτη μ’ εξαντλεί.
Κάθε μιά λέξη γράφεται για τελευταία
φορά· πώς να την ξαναγράψεις
δίχως να συμβιβασθείς;
Και δεν υπάρχει ποίηση
χωρίς μια διάσπαση της γλώσσας.
Άλλες υποθέσεις
Ανάμεσά μας οι φωνές λιγόστεψαν
Οι λέξεις νοθευμένες , ότι να πεις
αλλοιώνεται και καταλήγει σ άλλες
φράσεις, άλλες υποθέσεις.
Σαφέστερα τα λες με τους εχθρούς
αυτοί σε ξέρουν, είσαι η σκιά
που κυνηγούνε και δεν είσαι.
Νύχτωμα
Η λήθη πάντοτε βουλιάζει
και στα σπασμένα μεταλλεία
λάμψεις ανεκμετάλλευτες
οι λέξεις σαν πυγολαμπίδες
που ζητούν βουβά το νόημά τους·
ερώτημα φωτός
απόκριση νυχτώματος.
Αριστοτέλης Νικολαΐδης, 1922-96