Peri/od/ical: Le Rire (1904 – 1910) | Illustrations by Demetrios Galanis, 1882-1966
Ο Δημήτριος Ε. Γαλάνης / Demetrios Galanis (1882 – 1966) ήταν Έλληνας χαράκτης, από τους πρωτοπόρους στο είδος του στον ελληνικό καλλιτεχνικό κόσμο. Ασχολήθηκε επίσης εκτενώς με την γελοιογραφία και την ζωγραφική.
Το 1895, 16 μόλις ετών, έπαιρνε μισθό απο την “Ακρόπολη” για τις γελοιογραφίες του.
< Σκίτσο του νεαρού Δημητρίου Γαλάνη από τον Γεώργιο Ροϊλό. Περιοδικό Εστία, 1898
Από το 1897 έως το 1899 σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, με δάσκαλο στο σχέδιο τον Νικηφόρο Λύτρα. Το 1900 πήγε στη Γαλλία για να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού με πρώτο δάσκαλο τον Fernand Cormon, ζωγράφο ακαδημαϊκής νοοτροπίας.
Από το 1902, ο Γαλάνης άρχισε να σχεδιάζει γελοιογραφίες για διάφορα σατυρικά έντυπα της εποχής, όπως τα περιοδικά L’Assiette au Beurre, Le Cri de Paris, Gil Blas, Le Rire και Le Canard Sauvage.
Κατά την περίοδο 1907–1909, ο Γαλάνης έζησε στην Γερμανία, όπου εργάσθηκε ως γελοιογράφος για τα γερμανικά περιοδικά Simplicissimus και Lustige Blätter.
Το 1904, παρουσίασε έργα του σε τέσσερις ομαδικές εκθέσεις και έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός στο φιλότεχνο κοινό της γαλλικής πρωτεύουσας. Την ίδια εποχή συνδέθηκε φιλικά με τον ποιητή Ζαν Μορεάς (γαλλικό ψευδώνυμο του Ιωάννη Α. Παπαδιαμαντόπουλου) και τους καλλιτέχνες André Derain, Henri Matisse, Pablo Picasso, Georges Braque. Με τον Matisse έπαιζαν μαζί συχνά μουσική, ο Γαλάνης όργανο, ο Matisse βιολί. Σε αυτούς θα προστεθεί ο Derain, παίζοντας φλάουτο. O Matisse φιλοτέχνησε δυο προσωπογραφίες του Γαλάνη.
Το 1912 παρουσιάζει έργα του στην έκθεση-σταθμό των κυβιστών της ομάδας La Section d’or.Το 1914 κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξένων. Αποκτά τη γαλλική υπηκοότητα και καλείται πλέον να υπηρετήσει στον γαλλικό στρατό. Το διάστημα 1916-1918 βρίσκεται στην Κέρκυρα ως διερμηνέας του γαλλικού στρατού.
Από το 1930 αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στη χαρακτική και την εικονογράφηση βιβλίων.
Κατά το διάστημα 1930–1937 δίδασκε χαρακτική στο εργαστήριό του στο Παρίσι. Σε αυτό το εργαστήριο, έλαβαν μαθήματα και πολλοί νέοι Έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Π. Ρέγκος, η Μ. Ραφτοπούλου, ο Α. Βασιλικιώτης, ο Κ. Ηλιάδης κ.ά.
Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας από τους Γερμανούς, το 1945, ο Γαλάνης εκλέγεται καθηγητής Ξυλογραφίας στην Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και την ίδια χρονιά εκλέγεται ισόβιο μέλος της γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Το 1950 εκλέγεται αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1959 ο φίλος του André Malraux, υπουργός Πολιτισμού τότε, του επιδίδει προσωπικά στο ατελιέ του το παράσημο της Λεγεώνος της Τιμής (Commandant de la Légion d’honneur). Επιστρέφει τo 1965 στην Αθήνα, όπου πεθαίνει το 1966.
Le Rire, 1906 Le Rire, 1904
Le Rire, 1906 Le Rire, 1906
Le Rire, 1910 Le Rire, 1908
