Επανάσταση | Νικόλας Κάλας, 1933
“Θα ‘θελα να φτιάξω έναν ουρανό
να ‘χω τώρα που νύχτωσε ένα στερέωμα να κοιτάζω
θα το ‘καμνα μεγάλο, γιομάτο άστρα με σχήματα παράξενα
θα του ‘βαζα αντίς από ‘να, δυο φεγγάρια ανόμοια
το ‘να μικρό σαν παιδί, τ’ άλλο μεγάλο σαν παράπονο.
Δε θα πήγαιναν τα δυο πάντα μαζί
το πρώτο θα πλάγιαζε κοντά στο βορρά
και το μεγάλο θα ‘ρχότανε απάνου απ’ το ρολόι μου να σημάνει
μεσάνυχτα…”
[…]
“Προτού ξημερώσει ακούγονται φιλιά
είν’ τα φεγγάρια που πέφτουν και χτυπιούνται.
Όταν ξυπνώ, ξυπνώ από κούραση το κορμί μου μοιάζει σα να υπέφερε.”
Νικόλας Κάλας, Τετράδιο Α΄, 1933
.
Also:
Προς την αγάπη | Νικόλας Κάλας, 1933 – 36
Ενθάδε κείται η καρδιά | Νικόλαος Κάλας, 1939-40
Άλλη πόλη δε θα βρείς | Κ.Π. Καβάφης / Νικόλαος Κάλας
