Το Σκάκι | Μανόλης Αναγνωστάκης, 1925-2005


Έλα να παίξουμε.
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.
(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη)
Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
(Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει καιρό
πριν από μένα)
Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους θέλω;
(Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα)
Όλα, και τ’ άλογά μου θα σ’ τα δώσω
Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω
Που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει
Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη
Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.
Το Σκάκι, Μ. Αναγνωστάκης
.
Also:
Υ.Γ. | Μανόλης Αναγνωστάκης (1983)
Στο παιδί μου | Μανόλης Αναγνωστάκης, 1970
The isolated Pawn casts gloom over the entire chessboard
-Aaron Nimzovich
You are for me the Queen on d8 and I am the Pawn on d7!!
-GM Eduard Gufeld
The Chess pieces are the block alphabet which shapes thoughts; and
these thoughts, although making a visual design on the chessboard,
express their beauty abstractly, like a poem
-Marcel Duchamp
.