Στον ίσκιο μου | Γεώργιος Σουρής, 1853-1919

Βρε ίσκιε μου γιατί μ᾿ ακολουθείς;
Δε μ᾿ αφήνεις μόνο μου να τρέχω;
Βρε ίσκιε μου, δε πας να μου χαθείς,
πρέπει κι εσένα σύντροφο να έχω;

Πότε στραβό σε βλέπω πότε ἴσο,
πότε μακρύ σα σούβλα, πότε νᾶνο,
τη μια πηγαίνεις μπρός, την άλλη πίσω
σε ἀπαντώ εδω, εκει σε χάνω.

Χωρίς να βλέπεις, πιάνεις ὅτι πιάνω,
με ὁδηγεῖς αλλά και σ᾿ οδηγῶ.
Και τέλος πάντων κάνεις ὅτι κάνω
και είσαι άλλος, δεύτερος, εγώ.

Βρε ίσκιε μου, γιατί μ᾿ ακολουθεῖς ;
Βρε ίσκιε μου δε πάς να μου χαθεῖς…
Σε ἀπαντῶ στο σπίτι και στο δρόμο
και μου γεννᾷς πολλές φορές τον τρόμο.

Γεώργιος Σουρής, 1853-1919