Ταξίδι με τον Έσπερο | Άγγελος Τερζάκης, 1946

”- Πείτε μας λοιπόν τίποτα για τ’ αστέρια, εσείς που διαβάζετε όλο γι’ αυτά, λέει η Δανάη μαζεύοντας τα πόδια της πάνω στον καναπέ.
Ανατρίχιασε  ο Γλαύκος. Η κουβέντα της ήτανε γι’ αυτόν, δε χωρούσε αμφιβολία. Μέσα στο σκοτάδι, δε μπορούσε να την ξεχωρίσει την κοπέλα. Όμως την ένιωθε, εκεί. Η νύχτα ήτανε γεμάτη απο την ύπαρξη της.
– Σαν τι να πω; ρώτησε τρέμοντας.
– Ό,τι  θέλετε. Δε διαβάζετε για τ’ αστέρια;
– Διαβάζω, ναι.
– Ε, λοιπόν, τι ξέρετε πιο πολύ από μας; Είναι άλλοι κόσμοι εκεί πάνω;
– Δεν ξέρω. Αυτό, κανείς δεν το ξέρει.”

[…]

”- Πιστεύετε λοιπόν εσείς πώς είναι; ρώτησε χαμογελώντας, δίχως να ξέρει γιατί, ο Γλαύκος.
– Πιστεύω. Υπάρχει μονάχα ό,τι δεν ξέρουμε. Τ’ άλλα όλα, τα ψάξαμε πολύ, και τα έχουμε γυμνώσει.”