Ο μικρός Πρίγκιπας και το Ρόδο του | Antoine & Consuelo de Saint Exupéry, 1931-44
Το Σεπτέμβριο του 1930, ο Antoine de Saint Exupéry, σε μια πτήση πάνω από το Μπουένος Άιρες, λέει στη γυναίκα που είναι δίπλα του και γνώρισε λίγες ώρες πριν: «Αγαπώ τα χέρια σας και θέλω να τα έχω μόνο δικά μου…». Την εποχή που ο Exupéry γνωρίζει τη γυναίκα του είναι ο διευθυντής της Aeroposta Argentina. Λιγομίλητος και παράτολμος, ο συγγραφέας είναι ένας τυχοδιώκτης κι ένα αιώνιο παιδί. Η Consuelo Suncín de Sandoval, δύο φορές χήρα στα 27 της χρόνια, είναι μια γυναίκα γοητευτική και αισθησιακή. Ιδιόρρυθμοι, παρορμητικοί και μποέμ και οι δύο, ρίχνονται σ’ ένα αδιάκοπο ταξίδι, και πάντα από το ένα ξενοδοχείο στο άλλο.
.
”Ο Τόννιο δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να μιλάει για τον εαυτό του. Ο τρόπος που έβλεπε, που ένιωθε τον κόσμο είχε σίγουρα να κάνει με την παιδική ηλικία του: Δε μιλούσε ποτέ για τον εαυτό του, δεν αφηγούνταν ιστορίες από τη ζωή του. Δινόταν από την πρώτη στιγμή σε όποιον τον άκουγε. Θυμάμαι μία από τις φράσεις του: ” Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους χωρίς να τους το λέμε”. Εξηγεί το χαρακτήρα του. Η αγάπη ήταν για κείνον κάτι φυσικό. Αυτοί που έμεναν μαζί του δύσκολα τον άντεχαν, γιατί κουβαλούσε όλο το είναι του μαζί του, απόλυτα, ολοκληρωτικά, χωρίς να ξεχνάει ούτε ένα τοσοδά κομμάτι του άλλου. [..] Τον αγαπούσα για την αδεξιότητα του, για τα ποιητικά του φερσίματα, για τους τρόπους ενός γίγαντα που έκρυβαν μια ευαίσθητη ψυχή. Ήξερε να μετατοπίζει πολύ μεγάλα βάρη χωρίς προσπάθεια, όπως είχε και τη χάρη να κόβει με το ψαλίδι σε πολύ λεπτό χαρτί αεροπλάνα, που τα πετούσε στον αέρα από την ταράτσα μας προς τα διπλανά σπίτια.”
Antoine & Consuelo, 1931-44
.
“Θυμάμαι το χαμόγελο σου και νομίζω πως, αν έγινα γυναίκα σου για όλη μου τη ζωή, είναι γιατί με μάγεψε το γέλιο σου. Κανείς δεν ξέρει να γελάει σαν εσένα. Ξέρω πως δεν είναι ένα γέλιο σαν τα άλλα, ξέρεις τι θέλω να πω. Για μένα είναι μια χάρη, ένας τρόπος να λες ευχαριστώ στα όμορφα πράγματα της γης αυτής. Είναι σαν τον καρπό του δέντρου. Το χαμόγελο σου είναι βάλσαμο στην καρδιά μου, κι αν ήμουν μάγος, θα το έβαζα συνέχεια για να γίνει αιώνιος ο ρυθμός του μικρού στόματος σου.”
Consuelo
“Είμαι υπερβολικά περίπλοκος για μένα. Δεν ξέρω να χρησιμοποιώ τον εαυτό μου”.
Antoine
“Γυναικούλα μου, δεν είμαστε πλασμένοι γι’ αυτή τη ζωή. Θα σε πάω σε όμορφα μέρη, όπου υπάρχει ακόμα κάποιο μυστήριο και όπου το βράδυ είναι δροσερό σαν κρεβάτι και ξεκουράζει τους μυς του κορμιού, κι όπου μπορείς να αιχμαλωτίσεις τα άστρα”.
Antoine
Ο μικρός πρίγκιπας και το ρόδο του, Alain Vircondelet
μτφ : Έφη Κορομηλά
1 thought on “Ο μικρός Πρίγκιπας και το Ρόδο του | Antoine & Consuelo de Saint Exupéry, 1931-44”