Ανθισμένη αμυγδαλιά | Γεώργιος Δροσίνης, 1882
Vincent van Gogh, Almond branches in bloom, 1890
Ἐκoύνησε την ἀνθισμένη μυγδαλια
με τα χεράκια της
κι ἐγέμισε ἀπο ανθη ἡ πλάτη, ἡ ἀγκαλια
και τα μαλλάκια της.
Ἄχ! χιονισμένη σαν την εἶδα την τρελλή
γλυκά τη φίλησα,
της τίναξα τα ανθη απ᾿ την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
-Τρελλή να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονια
τι τόσο βιάζεσαι;
Μόνη της θε να ῾ρθει η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Του κάκου τότε θα θυμᾶσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου,
κοντή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
Ανθισμένη αμυγδαλιά, Γεώργιος Δροσίνης, 1882
Το ποίημα έγραψε ο Δροσίνης σε νεαρή ηλικία όταν ακόμη δημοσίευε τους στίχους του με το ψευδώνυμο Αράχνη για μια χαριτωμένη μαθήτρια του Αρσακείου, εξαδέλφη του, που πράγματι συνέβη να κουνήσει την ανθισμένη νεραντζιά του κήπου του και να πέσουν τα άνθη επάνω της. Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1882, στο σατυρικό περιοδικό “Ραμπαγάς”
Αμυγδαλιές, αμυγδαλιές,
λουλούδια φούχτες, αγκαλιές!
Μοσκομυρίζουν οι στεριές
κι ασπρίζουν οι κατηφοριές.
Κυρίες, στο δρόμο που περνάνε,
εκστατικές στην αντηλιά
σαν άρρωστα παιδιά τις πάνε
περίπατο στην αγκαλιά.
Χιονίζει στην κατηφοριά,
με το νοτιά, με το Βοριά
της Άνοιξης Βαφτιστικιά..
Χορεύει τ' άσπρα της προικιά..
Δέντρα ήμερα, φως ανθισμένα,
κοντά κοτσάνια, μια σταλιά,
και τ' ανθουλάκια καρφωμένα
στου κλώνου επάνω την θηλιά.
Στα σκαλιστά μας, τα παλιά λαγήνια,
φέξε αμυγδαλιά!
Ξεχείλισέ τα, φουντωτά,
άσπρα λουλούδια, κεντητά!
.. Κι όλο περνάνε, όλο πηγαίνουν
μες στις χαρές της αντηλιάς,
κι απ' τα παράθυρα διαβαίνουν
οι λιτανείες της αμυγδαλιάς.
Αμυγδαλιές / Τέλλος Άγρας,1899-1944
.
Μη μιλάς…
Μην ο κλώνος της αμυγδαλιάς
ταραχτεί, μέσα στο φως,
απότομα κινηθεί
και σκορπιστεί το διάφανο άρωμα
των φωτεινών λουλουδιών
η αναπνοή, μήπως χαθεί
η στιγμή της αρμονίας,
η πλήρης.
48 / Ζωή Καρέλλη / 1973 / Ημερολόγιο 1955-73
.