Στο γιαλό | Miguel de Unamuno, 1930

“Λίγες αράδες μόνο σ’ αυτή την καρτ-ποστάλ. Πήγα στο γιαλό, που ήταν έρημος. Και τον έκανε ακόμα πιο έρημο η παρουσία μιας νέας που περπατούσε εκεί όπου σκάει το κύμα. Η θάλασσα της έβρεχε τα πόδια. Την παρακολουθούσα χωρίς εκείνη να με βλέπει. Έβγαλε ένα γράμμα, το διάβασε, το κατέβασε κρατώντας το και με τα δυο της χέρια, το ξανασήκωσε, το ‘κανε κομματάκια, διπλώνοντάς το ξανά και ξανά, κι ύστερα έπιασε να τα σκορπάει ένα ένα, κομματάκι κομματάκι, στον αέρα, που τα πήρε και  πεταλούδες της λήθης; – τα πήγε ως την ξέρα. Έβγαλε το μαντίλι της, έβαλε τα κλάματα, σκούπισε τα μάτια της. Ο θαλασσινός αέρας της τα αποστέγνωσε. Αυτά.”

Miguel de Unamuno, Το μυθιστόρημα του Δον Σανδάλιο, σκακιστή, 1930