Ο γύψος | Θανάσης Βαλτινός, 1970

Βλάσης Κανιάρης, Χωρίς τίτλο,1958

“Όταν συνήλθα με είχαν γυψώσει ολόκληρο. Πάνω από την κοιλιά και το στήθος μου είχε δημιουργηθεί ένα κατάλευκο υψίπεδο. Και το σχήμα της λεκάνης μου είχε αφύσικα διογκωθεί. Φαντάσθηκα, ότι θα έπρεπε να μοιάζω στεατοπυγικός. Λιγάκι σαν κυκλαδικό ειδώλιο, λιγάκι σαν αστροναύτη στο σκάφανδρο. Μου είχαν αφήσει μονάχα το πρόσωπο ακάλυπτο και ίσως επειδή τώρα ήμουν ακίνδυνος, εντελώς του χεριού τους οι γιατροί είχαν βγάλει τις μάσκες. Το κρανίο του ενός ήταν τελείως γυμνό και πρέπει να μου θύμιζε κάτι αλλά δεν κατάφερνα να το πιάσω τι, είχε τραβηχτεί μερικά βήματα πίσω θαρρείς για να καμαρώσει το έργο του. Και το χαμόγελο που χάραζε στο πρόσωπό του έμοιαζε με μορφασμό ζώου.”

Θανάσης Βαλτινός, Ο γύψος, Δεκαοχτώ κείμενα, 1970