Το λιμάνι | Charles Baudelaire

  Για μια ψυχή πονεμένη από την πάλη της ζωής, ένα λιμάνι είναι μια χαριτωμένη διαμονή. Ο ανοιχτός ουρανός, η κινητή αρχιτεκτονική των νεφών, οι εναλλασσόμενοι χρωματισμοί της θάλασσας, το σπινθήρισμα των φάρων είναι ένα θαυμάσιο πρίσμα για να διασκεδάσει το βλέμμα δίχως να κουραστεί.
Οι λυγερές φόρμες των καραβιών με τα πολύπλοκα ξάρτια τους πού ο σάλος επιβάλλει αρμονικές ταλαντεύσεις, χρησιμεύουν να διατηρούν στη ψυχή το αίσθημα του ρυθμού και της ομορφιάς. Κ’ ύστερα υπάρχει προ παντός ένα είδος μυστηριακής κι αριστοκρατικής ευχαρίστησης για κάποιον πού δεν έχει πια μήτε  περιέργεια, μήτε φιλοδοξία ν΄ατενίζει ξαπλωμένος στο μουράγιο ή ακουμπισμένος στο μώλο, όλες τις κινήσεις αυτών πού φεύγουν κι αυτών πού επιστρέφουν, αυτών πού έχουνε ακόμη τη δύναμη να θέλουν, την επιθυμία να ταξιδέψουν ή να πλουτίσουν.

Charles Baudelaire, Το λιμάνι
μτφ: Σταύρος Καρακάσης