Κολόμβος | Γαλάτεια Καζαντζάκη, 1914

Σηκώσαν τα πανιά και για τις χώρες
τις άγνωρες κινήσανε να πάνε.
Οι δυνατές γαλέρες μες στις μπόρες
δελφίνια, κι όλο οι ναύτες τραγουδάνε.
Μ΄ ατέλειωτες του πηγαιμού ΄ναι οι ώρες.
— Μην έχασες το δρόμο Καπετάνε;
πού είν΄ οι ακρογιαλιές οι μυροφόρες
και πού τα πλούτη που μας καρτεράνε;
Μας γέλασες! — Εκείνος στο τιμόνι
κι ούτε γροικά τους ναύτες πως ανάβει
η λύσσα του θυμού. Γλυκό ΄ναι αφιόνι
το μέγα τ΄ όνειρό του. Στο καράβι
πότε θαρθεί να κάτσει το γλαρόνι,
να πει : «Κοντά ΄ναι της στεριάς οι κάβοι!»

 Γαλάτεια Καζαντζάκη 
περιοδικό ”Νέα Ζωή”, τόμος 9, 1914