Instant Views [o.] On the Way to School | Photos by R. Doisneau / F. Kollar / I. Bing / K. Balafas / E. Forcano / T. Schneiders / A. Adams

1
robert2BdoisneauRobert2BDoisneau 1

Robert Doisneau, 1956                             Robert Doisneau, Les Écolières, Alsace, 1945

Thomas2BTom2BVeres2B 2BBoys2Band2Bgirls2C2BBudapestschoolgirls

Thomas Veres, Budapest, 1955                            Netherlands, 1959

Berlin2Bschool2Bchildren
Berlin school children (1930s)
Toni2BSchneidersAnsel2BAdams

Toni Schneiders           Ansel Adams, School Children, Manzanar, California, 1943

Robert2BDoisneau
Robert Doisneau, Écoliers sur la route de Wangenbourg-Alsace, 1945

Eugeni2BForcanoThe2Bschool2Bboys

Eugeni Forcano, Barcelona, 1961             François Kollar, The school boys, Paris 1930s

Ilse2BBingKostas2BBalafas

Ilse Bing, Paris, 1952                          Kostas Balafas, Greece, 1960

First2Bday2Bof2Bschool.2B1949
First day of school, 1949
Endre2BFriedmann
Endre Friedmann (Robert Capa), On the way to school, 1964


Hey, Schoolgirl | Tom & Jerry (Simon & Garfunkel), 1957

Tom2Band2BJerry

1 thought on “Instant Views [o.] On the Way to School | Photos by R. Doisneau / F. Kollar / I. Bing / K. Balafas / E. Forcano / T. Schneiders / A. Adams

  1. ''Όταν ξημέρωνε το φως της μέρας πήγαινα στο σκολειό. Η θέση μου ήτανε στ' αριστερό θρανίο, πρώτη στην πρώτη σειρά. Τα παιδιά λέγανε: «είναι πλούσια». Αγαπούσα τα γράμματα κι ήξερα πάντα το μάθημά μου. Η δασκάλα μου 'λεγε:«εύγε». Τα παιδιά μουρμουρίζανε: «είδες για να 'ναι η πλούσια!». Κατάλαβα πως με σιχαινόταν. Όλο το αίμα ανέβαινε στο κεφάλι μου, τί στενοχώρια… Τους έδινα τα γλυκά που μου 'βαζαν απ' το σπίτι μου για το διάλειμμα,«νά, πάρε πάρε», έλεγα, δεν άφηνα για μένα, τ' αρπούσανε με λαιμαργία, τα 'χωναν βιαστικά στο στόμα τους κι αμέσως φεύγανε από κοντά μου. Τους έλεγα να 'ρθουνε σπίτι μου ύστερ' απ' το σκολειό να παίξομε με τα παιχνίδια μου, είχα παιχνίδια πάντα με το σωρό. Τότε εκοιταζόντουσαν λοξά λοξά σαν τρομαγμένα κι ως να 'χανε παρμένη κάποια απόφαση κρυφή, αμίλητες, κουνούσαν όλες το κεφάλι τους προς τ' απάνω — καμιά ποτέ δε θέλησε να 'ρθεί… Λοιπόν εγύριζα κι εγώ στο σπίτι μου ύστερα απ' το σκολειό κι αφού δεν είχα με ποιον να τα παίξω τα 'σπαζα τα παιχνίδια μου. «Κακούργικο παιδί», λέγανε οι υπηρέτριες αναμεταξύ τους, «ποιος ξέρει τί θα γίνει σα μεγαλώσει. Μα τί να περιμένεις από τις πλούσιοι και τα παιδιά τους…». Κι έβγαζαν έτσι το άχτι τους για τα αφεντικά. Θα 'χανε βέβαια την ιδέα πως δεν καταλάβαινα τίποτα, ωστόσο εγώ, με τη μούρη μου ξαναμμένη κι ακριβώς τώρα για κείνο οπ' άκουγα, να πέφτω με λύσσα πιο μανιασμένη ακόμα απάνω στην κούκλα μου, κι εσκόρπιζα χάμω το πίτερο που 'τρεχε βρύση από την καταξεσκισμένη της κοιλιά.''

    Μέλπω Αξιώτη / Δύσκολες νύχτες / 1938

    .

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *